Cechy drzewa:
Jarząb ullungański to drzewo, które dopiero od niedawna zostało prawidłowo sklasyfikowane. Osiąga wysokość 8-10 metrów. Posiada wąską koronę. Rośnie dość szybko.
Liście. Liście pierzasto złożone, intensywnie zielone, błyszczące. Listki wydłużone, ostro zakończone. Jesienią pięknie przebarwiają się na szkarłatne tony.
Kwiaty. Kwiaty białokremowe, zebrane w baldachy o szerokości kilkunastu centymetrów. Kwitnie średnioobficie.
Kwitnienie. Jarząb ullungański kwitnie w połowie maja.
Owoce. Drobne, pomarańczowoczerwone, kuliste, zebrane w baldachy. Długo wiszą na gałązkach. Są gorzkie i nie nadają się do konsumpcji ale bywają zjadane przez ptactwo.
Pochodzenie: Miejscowość Dodong na wyspie Ullŭng-do (Ulleung) u wschodnich wybrzeży Korei Południowej na Morzu Japońskim. W 1976 roku wyspę odwiedził szwedzki dendrolog Tor Nitzelius i pobrał nasiona od tamtejszego jarzębu, który go bardzo zainteresował, uważając go za odmianę Sorbus commixta i nazwał ją „Dodong” na cześć portu rybackiego na wyspie. Sprowadził go do Europy i rozpropagował. Dopiero ponad 40 lat później badania koreańskich botaników pod kierunkiem Chin-Sung Changa z początku naszego wieku, zwieńczone napisaniem artykułu w 2014 roku, oficjalnie ustanowiły jarząb z Ulleungdo nowym gatunkiem, czyli Sorbus ulleungensis.
Rozmaitości: Przez wiele lat był błędnie uznawany za odmianę jarzębu dalekowschodniego i oznaczany jako Sorbus commixta „Dodong”. Ma to miejsce do tej pory w naszych szkółkach. Coraz częściej wykorzystywany przez zieleń miejską.
Drzewa podobne: Podobny do jarzębu dalekowschodniego (Sorbus commixta), od którego różni się większym rozmiarem liści, kwiatów i owoców.
Lokalizacja zdjęć: Żyrardów działki prywatne, Warszawa skwer Dobrego Maharadży, ul. Andersa, Park SGGW.