Parocja perska
Parocja perska kora
Cechy drzewa:
Parocja perska to małe drzewo do 8 metrów wysokości lub krzew o wielu pniach
do kilku metrów wysokości. Korona najczęściej rozłożysta. Kora odchodzi nieregularnymi
płatami ukazując odcienie brązu i żółci, przypominając korę platana. Liście podobne do bukowych acz barwy
znacznie żywszej zieleni i z bardziej wyrazistymi nerwami. Na jesieni wspaniale
przebarwiają się w odcienie czerwieni, żółci i pomarańczy. Kwiaty czerwone bez płatków korony. Pojawiają
się już pod koniec zimy na nagich gałązkach.
Rozmaitości:
Bardzo powolny wzrost - zaliczana do grupy żelaznych drzew,
To drzewa o najtwardszym drewnie i bardzo trudnym do obróbki. Dzięki temu drzewa
te są odporne na ataki wszelkich mikroorganizmów, pleśni, gnicie czy inne uszkodzenia.
Generalnie preferuje gleby urodzajne. Wysoka tolerancja na wapno. Odporna na
przycinanie - daje się formułować wedle upodobań np. w celu odkrycia pnia lub kształtowania rozłożystej korony. Nazwa drzewa pochodzi
od nazwiska niemieckiego przyrodnika i podróżnika F.W. Parrota. Odporna na nasze mrozy.
Lokalizacja zdjęć:
Arboretum w Powsinie.
Pochodzenie:
Persja, Iran.
|
