Cechy drzewa:
Jesion wąskolistny to drzewo do 20 metrów wysokości. W swojej ojczyźnie dorasta nawet do 30 metrów. Pokrój szeroko kolumnowy, gęsty. Pędy dość wąskie, sterczące ku górze bądź delikatnie przewisające. Kora szarobrunatna, z wiekiem podłużnie bruzdowana. Pąki są ciemnobrązowe, podobne od pąków jesionu pensylwańskiego. Pąki na pędach generatywnych ułożone są po trzy sztuki.
Liście. Liscie dość duże, złożone, składające się z 11-13 wąskich listków (rzadziej 7-9 sztuk). Lśniące, początkowo zielone, jesienią przebarwiaja się na delikatnie żółe barwy. Liście rosną w przeciwległych parach po trzy sztuki na węźle.
Kwitnienie. Koniec kwietnia i początek maja. W tym samym czasie co jesion wyniosły.
Kwiaty. Kwiaty niepozorne, zielono-purpurowe, jak u jesionu wyniosłego. Natomiast co do formy są typowymi gronami.
Owoce. Owoc też typowy - orzeszek o długości 3–4 cm, nasiona o długości 1,5–2 cm z bladobrązowym skrzydłem.
Pochodzenie: Centralna i południowa Europa, północno-zachodnia Afryka i południowo-zachodnia Azja.
Rozmaitości: Sprowadzony do Europy już w roku 1800. Rzadko spotykany w naszych parkach, często źle rozpoznawany.
Drzewa podobne: Jesion wąskolistny jest bardzo podobny do naszego jesionu wyniosłego. Ma dużo węższe listki i pędy. Trzeba też zwracać uwagę na ułożenie liści w węźle (po 3) i kolor pąków. Kwiaty w formie gron, a nie wiech. Delikatnie przebarwia się jesienią w przeciwieństwie do jesionu wyniosłego.
Lokalizacja zdjęć: Ogród Botaniczny w Warszawie i Ogród Botaniczny w Łodzi.