Cechy drzewa:
Modrzew japoński to drzewo iglaste gubiące igły na zimę. Rośnie do 30 metrów wysokości, u nas jednak dużo niższe. Korona szeroka, boczne gałęzie poziomo odstające od pnia. Kora czerwonawobrązowa, u podstawy nieco bruzdkowana. Młode pędy z sinozielonym, woskowatym nalotem.
Igły. Igły do 4 cm długości, również sinozielone, delikatnie niebieskawe, osadzone w rozetkowato rozpostartych pęczkach. Jesienią przebarwiają się na żółte tony.
Kwiaty. Gatunek jednopienny. Kwiaty męskie okrągłe, żółte, długości 0,5–1 cm. Kwiaty żeńskie czerwonawe, szyszeczkowate osadzone pionowo na gałązkach.
Kwitnienie Modrzew japoński kwitnie w marcu.
Szyszki. Szyszki małe, kuliste, czasem jajowate. Łuski szyszek charakterystycznie odgięte na zewnątrz, posiadają podwinięte brzegi.
Pochodzenie: Środkowa Japonia, wyspa Hondo, głównie w górach do dużych wysokości - nawet do 2900 m. n.p.m.
Rozmaitości: W 1861 roku modrzew japoński sprowadzony został do Europy. Drugi co do popularności modrzew w Polsce. Wytrzymuje nasze mrozy. Nie ma większych wymagań glebowych. Odporny na zanieczyszczenia miejski i przemysłowe. Słabo wytrzymuje okresowe susze. Początkowo szybko rośnie i wcześnie obficie obradza w szyszki.
Drzewa podobne: Wszystkie modrzewie są do siebie bardzo podobne. Japoński ma szyszki bardziej otwarte, z wywiniętymi łuskami, jak małe różyczki.
Lokalizacja zdjęć: Arboretum w Rogowie, Grodzisk Mazowiecki.