Cechy drzewa:
Orzech ajlantolistny to drzewo wysokości do 20 metrów, u nas dużo niższe do 8-10 metrów. Korona luźna i szeroka. Kora szarawa, szorstka i płytko bruzdowana. Świeże przyrosty pokryte lepkim, krótkim, jasnym kutnerem. Blizny liściowe są duże i jasne i przypominają kształtem 3.listną koniczynę. Starsze pędy szare i nieowłosione.
Liście. Liście zielone, złożone, duże, do metra długości - przypominają liście bożodrzewu. Posiadają 11-19 podłużnych listków. Listki do 15 cm długości. Spodem listki delikatnie owłosione. Jesienią przebarwia się na żółto.
Kwiaty. Kwiatostany męskie w postaci długich, 30 cm zwisających kotek. Kwiatostany żeńskie wyprostowane, składające się z 12-20 kwiatów. Kwiaty posiadają czerwone piórka o długości około 1 cm.
Kwitnienie Orzech ajlantolistny kwitnie w połowie maja.
Owoce. Owoce delikatnie owłosione, elipsoidalne, z zewnątrz przypominają owoce orzecha szarego. Okrywa początkowo zielona, potem jesienią ciemnieje, ale nie jest żółta, jak u orzecha czarnego. Zebrane są w długie, zwisające grona, po kilka-, kilkanaście sztuk w gronie. W środku znajduje się jajowaty orzech z ostrym wierzchołkiem. Skorupa orzecha gruba i prawie gładka - zupełnie inna niż u chropowatego orzecha szarego.
Pochodzenie: Japonia.
Rozmaitości: Sprowadzony do Europy w 1860 roku. W Polsce dużo rzadziej spotykany od orzecha czarnego czy orzecha szarego.
Drzewa podobne: Niestety dla amatora drzewo orzecha ajlantolistnego można pomylić z innymi spotykanymi u nas orzechami - szarym i czarnym. Dopiero orzechy bez okryw pomagają w identyfikacji.
Lokalizacja zdjęć: Warszawa ul. Lindleya i Dickensa, Ogród Botaniczny w Łodzi, Arboretum w Rogowie.