Perukowiec podolski
Cechy:
Perukowiec podolski to drzewko szeroko rozgałęzione, wysokości 3-5 m, częściej
w formie krzewiastej. Pędy nagie, zawierające sok o ostrym zapachu. Drewno żółtawe.
Liście zielonawe, skrętoległe, opadające na zimę, pojedyncze, całobrzegie, nagie, szerokoeliptyczne,
u nasady klinowate i zbiegające po ogonku, na wierzchołku zaokrąglone, od
spodu sinozielone, długości 3-8 cm. W jesieni przybierają piękną, czerwonopomarańczową
lub żółtą barwę. Roślina poligamiczna ( w obrębie tej samej wiechy kwiaty
męskie, obupłciowe i niedorozwinięte). Kwiaty drobne, zielonkawożółte, zebrane
w duże, luźne, szczytowe wiechy. Kwitnie na przełomie maja i
czerwca. Po przekwitnieniu szypułki kwiatów niedorozwiniętych i męskich pokrywają się piórkowatymi, szaroróżowymi
lub purpurowymi włoskami, przez co cały owocostan staję się puszysty i bardzo
efektowny. Owoce - suche pestkowce długości do 4 mm, osadzone na długich szypułkach
wśród pierzasto owłosionych rozgałęzień wiechy.
Pochodzenie:
Południowo-wschodnia Europa aż do Chin i Himalajów.
Rozmaitości:
Perukowiec rośnie w rejonach o suchym, gorącym, kontynentalnym klimacie, na
suchych, słonecznych skłonach wśród zarośli innych krzewów, zawsze na glebach
wapiennych. Krzew uprawiany w Europie już od XVII w. Często spotykany w starych parkach. Bardzo wytrzymały
na niskie temperatury i na suszę. Najlepiej rośnie na glebach bogatych w wapń,
na ciepłych, słonecznych miejscach. Szczególnie dekoracyjny w okresie po kwitnieniu
(od lipca do września). Najpiękniejsze są okazy o czerwonym zabarwieniu owocostanów.
Polecany do parków i zadrzewień osiedlowych. Sadzić należy pojedynczo i w luźnych
grupach, zawsze na miejscach słonecznych. Rozmnaża się z nasion, a odmiany przez
sadzonki zielne.
Znana jest odmiana 'Ancot' o złotych liściach zmieniających
jesienią kolor na pomarańczowy. Owocostany różowe. Jednakże bardziej
krzewiasta.
Lokalizacja:
Park w Żelazowej Woli.
|
