Cechy drzewa:
Styrakowiec chiński to bardzo rzadkie drzewo na terenie Polski. Spotykane jedynie w kolekcjach dendrologicznych. Osiąga do 12 metrów wysokości. Często
rośnie też w formie krzaczastej. Kora brązowa, gładka z bladymi prążkami. Gałązki początkowo pokryte gwiaździstym puchem, potem prawie nagie.
Liście. Liście papierowe, 6–14 × 3,5–8 cm, eliptyczne do odwrotnie jajowatych, wierzchnia powierzchnia w większości naga, spód gęsto pokryty włoskami. Brzegi drobno ząbkowane do gruczołowo-zębatych. Wierzchołek ostry. Ogonek o długości 1–2 cm. Jesienią pięknie się przebarwiają na żółte tony.
Kwiaty. Przepięknie kwitnie na biało. Pachnące kwiaty zebrane są w szerokie i krótkie grona. Kwiatostany wiechowate o długości 3–8 cm; szypułki o długości 0,1–0,2 cm. Kwiaty 1 cm długości. Kielich żebrowany, gęsto owłosione, płaty korony podłużne, długości 1 cm, pręciki dłuższe niż korona, włókna owłosione.
Owoce. Owoce oskrzydlone, co odróżnia styrakowce od styraków. Pięcioskrzydłe, gęsto owłosione.
Pochodzenie: Zachodnie Chiny, góry Japonii.
Rozmaitości:
Bardzo wrażliwy na wiosenne przymrozki. Zalecany tylko dla Polski Zachodniej i Dolnego Śląska. Kwitnie w czerwcu. Preferuje stanowiska słoneczne.
Drzewa podobne:
Wszystkie styrakowce są dość podobne do siebie.
Lokalizacja zdjęć: Arboretum w Rogowie.
Cechy drzewa:
Styrakowiec japoński to drzewo do 10 metrów wysokości, w swojej ojczyźnie nawet do 25 metrów. Czasami jako krzew do 6 metrów. Kora szarobrązowa z drobnymi łuskowato splecionymi grzbietami. Gałązki początkowo żółtawobrązowe nagie, z wiekiem stają się srebrzystobrązowe.
Liście. Liście papierowate, 8–6 x 5–11 cm, eliptyczne do odwrotnie jajowatych. Z wierzchu nagie z wyjątkiem żył, gdzie widsć słabe owłosienie. Spodnia strona gęsto owłosiona na nerwach. Brzegi płytko uwydatnione, zęby zakończone gruczołem, wierzchołek gwałtownie ostry. Ogonek liściowy o długości 0,7–2 cm. Jesienią delikatnie żółte, chociaż nie wszystkie liście się przebarwiają.
Kwiaty. Kwiaty o długości 1 cm, kielich biały, płaty korony białe, do 1 cm długości, pręciki dłuższe niż korona.
Owoce. Pestkowce z trwałą szyjką słupka, tworzącą wyraźny dzióbek, do 1 cm długości, 10-żebrowe, gęsto gwiaździste, z rozłożystymi żółtymi włoskami.
Pochodzenie: Japonia: Honshu, Sikiku, Kyushu.
Rozmaitości:
Gatunek ten uprawiany jest od końca XIX wieku. Podczas obfitego kwitnienia wyczuwalny przyjemny cytrynowo-cytrusowy zapach. Jesienią i zimą uroku dodają mu zwisające, owłosione owoce.
Drzewa podobne:
Wszystkie styrakowce są dość podobne do siebie. Oba gatunki mają szereg cech morfologicznych, które je odróżniają, jak również rozłączne, naturalne zasięgi. Styrakowiec japoński występuje endemicznie w Japonii, a styrakowiec chiński pochodzi z zachodnich Chin. Biorąc pod uwagę historyczne pomieszanie taksonomiczne między tymi dwoma gatunkami, może się okazać, że niektóre okazy w uprawie są błędnie nazwane i mogą być tym drugim gatunkiem.
Lokalizacja zdjęć: Arboretum w Rogowie.