Cechy drzewa:
Żółtnica pomarańczowa to drzewo osiągające do 12-15 metrów wysokości. U nas zazwyczaj niższe - do ok. 8-10 metrów. Korona rozłożysta. Kora ciemnobrązowa do pomarańczowo-brązowej, nieco spękana, podobna do kory morwy. Pędy posiadają ostre ciernie do 2-3 cm długości. Gatunek dwupienny.
Kwitnienie. Kwitnie dość późno - dopiero wraz z początkiem lata.
Kwiaty. Kwiaty są drobne i rozdzielnopłciowe, zebrane w kuliste kwiatostany. Męskie zwisają i osiągają do 3,5 cm średnicy, a żeńskie są wzniesione i mniejsze. Nie zapowiadają owoców olbrzymich rozmiarów.
Liście. Liście ciemnozielone, błyszczące, ułożone skrętolegle, średniej wielkości, długości do 12 cm, jajowate. Posiadają długi ogonki - do 3 cm długości i zaostrzony wierzchołek.
Owoce. Owocostany kuliste, wyjątkowo duże, mocno pofałdowane. Przypominają trochę duże pomarańcze. To najcięższe owoce z drzew rosnących w Polsce, wielkości największych jabłek. Początkowo zielonkawe, potem delikatnie żółkną. Dojrzałe opadają późną jesienią, jednak często dużo wcześniej zrywane przez silniejsze wiatry. Wewnątrz zawiera cierpki, mleczny sok.
Pochodzenie: Południowa Europa, centrum USA oraz zachodnia i środkowa Azja.
Rozmaitości: W naszym klimacie młode drzewa żółtnicy mogą przemarzać w czasie silniejszych mrozów. Na południu Europy bywa sadzona jako żywopłot, gdzie z powodu ciernistych pędów spełnia funkcje ochronne. Nazwa naukowa rodzaju upamiętnia amerykańskiego geologa Williama Maclure. Sprowadzona do Europy w 1818 roku.
Drzewa podobne: Po liściach żółtnica pomarańczowa jest dość trudna do identyfikacji. W czasie owocowania jedyna w swoim rodzaju i wtedy łatwo rozpoznawalna.
Lokalizacja zdjęć: Ogród Japoński we Wrocławiu, Ogród Botaniczny w Łodzi.