Cechy drzewa:
Jarząb turynski to drzewo osiągające wysokość do 15 metrów (u nas dużo niższe), z bardzo licznymi wznoszącymi się gałęziami. Wytwarza z wiekiem gęstą, rombowatą koronę. Pąki zimowe jajowate, gęsto wełniste.
Liście. Liście ciemnozielone, podłużne, eliptyczne, długie na 15 cm, będące połączeniem liścia pojedynczego z liściem złożonym - pierwsze dwie pary listków od ogonka są odstające, a pozostałe zrośnięte w całość, głęboko klapowane. Jesienią jego liście przebarwiają się na żółto i pomarańczowo.
Kwiaty. Kwiaty białe, o szerokości około 1,2 cm, w postaci nieco wełnistych baldachów o szerokości ok 10-12 cm.
Kwitnienie. Jarząb turyński kwitnie pod koniec III dekady maja.
Owoce. Jaskrawoczerwone, kuliste lub elipsoidalne, z kilkoma przetchlinkami, włókniste na końcowach, podobne do owoców jarzębu szwedzkiego i mącznego, ale dojrzewają miesiąc szybciej.
Pochodzenie: Nieznane.
Rozmaitości: Drzewo to jest uprawiane od końca XVIII wieku, ale ma nieznane pochodzenie i może być wynikiem krzyżówki jarzębu pospolitego (Sorbus aucuparia) z jakąś długolistną, kontynentalną formą jarzębu mącznego (Sorbus aria). Najczęściej spotyka się go u nas w postaci wąskokolumnowej odmiany 'Fastigiata'.
Drzewa podobne: Podobny jest do jarzębu pośredniego (Sorbus hybrida), od którego różni się pokrojem, ale także dłuższymi, bardziej spiczastymi liśćmi z krótko zaostrzonymi zębami i zupełnie innymi owocami.
Lokalizacja zdjęć: Żyrardów ul. Limanowskiego, Warszawa Park Malickiego, Park SGGW.