Cechy drzewa:
Klon palmowy to niskie drzewo do 5-6 metrów wysokości. Najczęściej posiada szeroką koronę zbudowaną z cienkich gałęzi. Jednoroczne pędy są delikatne, cienkie, czerwonawe lub zielone, nagie.
Liście. Liście bardzo zmienne, 5-9 klapowe, długości 5-10 cm, o głębokich, ostrych wcięciach. Klapy podwójnie, ostro piłkowane, lancetowate, z długim, ostrym wierzchołkiem. Liście wiosną purpurowe, potem zielenieją. Na jesieni - w trzeciej dekadzie października - liście przebarwiają się wspaniale na kolor karminowoczerwony, a na niektóych stanowiskach na żółto.
Kwiaty. Kwiaty drobne, czerwone, w niewielkich baldachogronach, ukazują się w czerwcu.
Owoce. Skrzydlaki również niewielkie, długości 1-2 cm, rozchylone pod kątem rozwartym, początkowo o czerwonawej barwie aparatów lotnych.
Pochodzenie: Japonia i Korea.
Rozmaitości:
Klon palmowy to gatunek bardzo zmienny, od dawien dawna uprawiany w Japonii jako roślina dekoracyjna. Tam powstały i rozpowszechniły się liczne odmiany, które następnie w XIX w. przywiezione zostały do Europy i Ameryki Północnej. W Europie, zwłaszcza w krajach o wilgotnym klimacie i łagodnych zimach, klon palmowy jest powszechnie uprawiany w parkach i ogrodach. Klon palmowy ceniony jest ze względu na dużą rozmaitość liści i pokrojów. Przykładem są różne zabarwienia i forma, niewielkie rozmiary (liczne odmiany karłowe) oraz wspaniałe, jesienne przebarwienia. Jeden z najpiękniejszych klonów, niestety wrażliwy na niskie temperatury i na suszę. W Polsce nawet w województwach zachodnich przemarza podczas bardzo surowych zim. Wymaga gleb świeżych, dostatecznie wilgotnych i najlepiej o odczynie kwaśnym, stąd bardzo dobrze rośnie w środowisku leśnym (przykładem jest arboretum w Rogowie). Dobrze znosi ocienianie. W Polsce najodpowiedniejsze warunki klimatyczne dla uprawy tego klonu istnieją na Pomorzu Zachodnim (głownie woj. zachodniopomorskie i lubuskie oraz Dolnym Śląsk. Polecany jest przede wszystkim do małych, przydomowych ogródków i ogrodów skalnych. Rozmnaża się z nasion, które u nas dojrzewają i dobrze kiełkują. Odmiany rozmnaża się przez szczepienie na siewkach tego samego gatunku.
Drzewa podobne:
Klon palmowy wydaje się dość łatwy do identyfikacji, aczkolwiek łatwo go pomylić z klonem japońskim.
Lokalizacja zdjęć: Arboretum w Rogowie, arboretum w Powsinie, Młochów. Z powodu ocieplenia klimatu coraz częściej jest gościem naszych ogródków.
Cechy drzewa:
Klon francuski to średniej wielkości drzewo, a częściej nawet gęsto rozgałęziony krzew dorastający do wysokości kilku metrów. Pień wąski, na młodych drzewach z gładką, ciemnoszarą korą, na starych drzewach drobno spękaną.
Liście. Liście małe, trójklapowe liście, o długości 3–6 cm i szerokości 3–7 cm, błyszczące, ciemnozielone, czasem nieco skórzaste, z gładkim brzegiem. Ogonek liściowy 2–5 cm. Liście opadają bardzo późno jesienią, zazwyczaj w listopadzie.
Kwiaty. Kwiaty żółto-białe powstają wiosną w zwisających baldachogronach długości 2–3 cm.
Owoce. Skrzydlaki małe, mają 2–3 cm długości i są zaokrąglone.
Pochodzenie: Europa Południowa. Region Morza Śródziemnego, od Maroka i Portugalii na zachodzie, przez Turcję, Syrię, Liban i Izrael na wschodzie, oraz na północy po Francję i Niemcy.
Rozmaitości:
Popularny wśród entuzjastów bonsai ze względu na małe liście i krzewiasty pokrój. Jego gałązki dobrze reagują na techniki zachęcające do redukcji liści, wykrzywień i rozgałęzień. W Polsce rośnie głównie w arboretach i ogrodach botanicznych.
Drzewa podobne:
Amatorom przyrody może przypominać nasz rodziy klon polny. Jednak jest od niego mniejszy i ma mniejsze liście.
Lokalizacja zdjęć: Ogród Botaniczny w Warszawie. Arboretum w Rogowie.
Cechy drzewa:
Klon czerwony to drzewo średniej, a czasami dużej wielkości, osiągające wysokość od 27 do 38 metrów. Najwyższe spotykane klony czerwone rosną w południowych Appalachach, gdzie warunki sprzyjają jego wzrostowi i osiąga tam ponad 40 metrów wysokości. W Polsce osiągają do 15-20 metrów wysokości. Pień wolny od gałęzi do pewnej wysokości drzewa. Na ogół korona jest nieregularnie jajowata z rosnącymi, wygiętymi pędami przypominającymi bicze. Kora jest jasnoszara i gładka, w młodości, a potem w miarę wzrostu ciemnieje i pęka, tworząc lekko uniesione, długie płytki. Pąki tworzą się jesienią oraz zimą i są często widoczne już z daleka ze względu na ich duży rozmiar i czerwonawy odcień. Blizny po liściach na gałązce mają kształt litery V.
Liście. Liście mają zwykle długość od 9 do 11 centymetrów. Skłądają się z 3-5 klap, dłoniaste z ząbkowanym brzegiem. Zatoki są zazwyczaj wąskie, ale liście mogą wykazywać znaczne różnice. Gdy obecnych jest pięć klap, trzy przy wierzchołku są większe niż pozostałe dwie w pobliżu podstawy. Górna strona liścia jest jasnozielona, a spód białawy i może być siny lub owłosiony. Łodygi liści są zwykle czerwone. Jesienią liście przybierają charakterystyczną jaskrawoczerwoną barwę, a u odmian wręcz szkarłatną. U niektórych drzew stają się żółte lub pomarańczowe. Jesienne kolory klonu czerwonego są najbardziej spektakularne w północnej części jego zasięgu występowania, gdzie klimat bywa chłodniejszy.
Kwiaty. Kwiaty są na ogół jednopłciowe, z męskimi i żeńskimi kwiatami pojawiającymi się w oddzielnych skupiskach bezszypułkowych. Czasami są również obupłciowe. Pojawiają się od późnej zimy do wczesnej wiosny, zwykle przed rozwojem liści. Klon czerwony zaczyna kwitnienie osiągając wiek 8 lat, ale wiele jego odmian kwitnie znacznie wcześniej. Kwiaty są czerwone z 5 małymi płatkami i kielichem z 5 klapami, zwykle pojawiają się na końcach gałązek. Kwiaty pręgowane są bezszypułkowe. Kwiaty słupkowe są osadzone na szypułkach, które wyrastają podczas kwitnienia, tak że ostatecznie kwiaty są w wiszących gronach z łodygami o długości kilku cm.
Kwitnienie. Klon czerwony kwitnie na przełomie kwietnia i maja.
Owoce. Owoc są skrzydlaki o długości od 15 do 25 milimetrów, z nieco rozbieżnymi skrzydłami ustawionymi pod kątem ok. 60 stopni. Mają zmienny kolor od jasnobrązowego do czerwonawego. Dojrzewają od maja do początku czerwca, zanim rozwój liści zostanie całkowicie zakończony. Po kilku tygodniach nasiona są dyspergowane i skrzydlaki opadają - nie widać ich już jesienią na gałązkach.
Pochodzenie: Wschodnia Ameryka Północna.
Rozmaitości:
Jedno z najpospolitszych i najbardziej rozpowszechnionych drzew liściastych we wschodniej i środkowej Ameryce Północnej. Służba leśna USA uznaje go za najliczniejsze rodzime drzewo we wschodniej Ameryce Północnej. Od XVIII wieku sadzony w parkach w Europie. Wykorzystywany do produkcji syropu klonowego. Liście klonu czerwonego, zwłaszcza opadłe lub zwiędłe, są bardzo toksyczne dla koni.
Drzewa podobne:
Nie jest bardzo trudny do identyfikacji. Bardzo pomaga w tym celu jego dużo jaśniejsza strona liści, czasami wręcz szarawa lub biaława. Czasami mylony bywa z klonem srebrzystym, który podobnie ale wcześniej kwitnie i też ma spodem jaśniejszy odcień liści. Liście pokrewnego klonu srebrzystego są jednak znacznie głębiej klapowane, ostrzej uzębione i mają charakterystyczne 5 klap.
Lokalizacja zdjęć: Arboretum w Rogowie, Park w Żelazowej Woli, Eko Park w Żyrardowie, okolice Dworca Gdańskiego w Warszawie.