Cechy drzewa:
Świerk kłujący to drzewo do wysokości 15-20 metrów. W swojej ojczyźnie rośnie nawet do 45 metrów. Pokrój stożkowaty. Gałęzie odstają od pnia pod kątem prostym. Widać wyraźne piętra i coroczne przyrosty drzew. Kora szarawa, w młodości delikatnie spękana, na starość głębiej. Pączki pokryte jasnymi łuskami.
Igły. Igły 2-3 cm bardzo sztywne i kłujące, osadzone promieniście. Zielonkawe, niebieskawe do srebrzystych.
Kwiaty. Klasyczne dla rodzaju.
Szyszki. Jasnobrązowe, cylindryczne i wydłużone. Łuski cienkie, wydłużone, pofalowane, brzegiem postrzępione. Dojrzałe opadają z gałązek w całości.
Pochodzenie: Zachodnie stany Ameryki Północnej oraz Góry Skaliste do 3300 m. n.p.m.
Rozmaitości:
Nie spotyka się go w naszych lasach. Jest jednym z najbardziej popularnych świerków ozdobnych w polskich parkach i ogrodach. Tworzy pojedyncze lub nieliczne, grupowe skupiska. Odnaleziony w 1862 roku i zaraz potem sprowadzony do Europy. Posiad wiele odmian o różnych pokrojach i kolorach igieł. Często wykorzystywany jako świąteczna choinka.
Rośnie na każdej glebie, ma małe wymagania stanowiskowe. W młodości nie lubi suchej gleby. Szybciej rosnie na wilgotnych stanowiskach i żyznych glebach. Jest mrozoodporny i dobrze znosi zanieczyszczenia powietrza. Idealny gatunek do miejskich zastosowań.
Drzewa podobne: Może być mylony ze świerkiem pospolitym.
Lokalizacja zdjęć: Osiedle Wschód Żyrardowie, Basen AQUA.
Odmiany świerku kłującego:
Najczęściej spotykaną odmianą jest 'Argentea' o jasnosrebrzystych igłach oraz odmiana 'Glauca' o niebieskozielonych, srebrzystosinych igłach. Jego srebrne odmiany zwie się potocznie świerkiem srebrnym.
Cechy drzewa:
Świerk biały to drzewo do wysokości 10 metrów. W swojej ojczyźnie rośnie nawet do 30 metrów. Korona stożkowata, regularna, gęsta. Pędy boczne sztywne i wzniesione. Kora brunatnobrązowa. Młode pędy nagie i pokryte jasnoniebieskawym nalotem.
Igły. Igły kłujące, sinozielone, szaroniebieskie, do 2 cm długości. Po roztarciu wyzuwalny zapach podobny do woni czarnej porzeczki.
Szyszki. Cylindryczne, wydłużone o długości do 6 cm i szerkości 2 cm. Zawierają dużą liczbę cienkich łusek. Początkowo zielone, potem brązowieją. Opadają z gałązek w tym samym roku, zaraz po wysypaniu nasion.
Pochodzenie: Kanada od półwyspu Labrador aż po USA.
Rozmaitości: Rzadko bywa spotykany w naszych starych parkach. Do Europy sprowadzony w XVIII wieku. Wytrzymały na suszę i warunki stanowiskowe. Odporny na nasze mrozy. Początkowo dość silnie rośnie. Po 20 latach tempo wzrostu bardzo maleje.
Drzewa podobne: Może być mylony ze świerkiem pospolitym, jednakże szyszki ma zupełnie odmienne. Zapach igieł też pomaga w identyfikacji.
Lokalizacja zdjęć: Arboretum w Powsinie, arboretum w Rogowie.
Odmiany świerku białego:
Najbardziej znaną i najczęściej stosowaną w naszych ogrodach odmianą jest 'Conica' - karłowata o jasnozielonych wiosennych przyrostach i stożkowatym pokroju.