Brzoza brodawkowata
Brzoza brodawkowata kora
Cechy drzewa:
Wysokość brzozy brodawkowatej dochodzi do 25 m, przy średnicach do ok. 60 cm;
często także w postaci karłowatej. Pień do wysokości ok. 12-15 m wolny od gałęzi,
cylindryczny, niekiedy zniekształcony przy odziomku; na niekorzystnych siedliskach
także skrzywiony. Kora mlecznobiała, dająca się oddzierać cienkimi poprzecznymi
pasmami, wiekiem pstra, spękana w dolnej części pnia, gruba i
czarnawa. Młode pędy pokryte brodawkami. Liście skrętoległe, pojedyncze, podwójnie
ząbkowane,
jajowato zakończone lub trójkątne. Długość liścia do 7 cm, szerokość
ok. 3 cm, kolor zielony - na jesieni żółty. Kwiatostany w postaci długich
kotek. Nasiona to orzeszki ok. 3mm, dookoła błoniasto oskrzydlone.
Pochodzenie:
Europa i Azja.
Rozmaitości:
Największy i najstarszy odnotowany egzemplarz brzozy brodawkowatej rośnie w Gdańsku-Oliwie, ma 171 lat, 26 m wysokości
i pierśnicę 102 cm (obwód 321 cm).
Drzewo jest elastyczne i mocne. Wykorzystywane
do wyrobu mebli ogrodowych i produkcji sklejek. Bardzo kaloryczne - cenione do
palenia w kominkach.
Sok z brzozy brodawkowatej to orzeĽwiający, słodkawy napój, który
działa leczniczo. Przyspiesza przemianę materii i wzmacnia organizm. Wypłukuje
tez z przewodów moczowych złogi, zapobiegając w ten sposób tworzeniu się
kamieni nerkowych. Wspomaga leczenie stanów zapalnych nerek, pęcherza
moczowego i dny moczanowej. Sok można samemu zbierać wiosną, tuz
przez rozwinięciem się pąków liściowych - wypływa z nawierconego w pniu
otworu.
Brzoza brodawkowata - skany liścia jesiennego
Brzoza brodawkowata jest drzewem
wykorzystywanym w przemyśle i lecznictwie. Surowcem leczniczym są głownie liście,
jak również grzyb (tzw. guz brzozy) oraz sok, zawarty w pniu i gałęziach
Liście brzozy zbiera się w okresie wiosny, gdy są jeszcze lepkie, obrywając
ręcznie i susząc w temperaturze do 40o stopni C. Guz brzozy zawiera związki sterolowe
i trójterpeny.
Liście brzozy brodawkowatej są jednym ze starszych leków
ludowych. Kiedyś świeżych liści brzozy używano do okładów przeciw reumatyzmowi,
a naparu z
liści i pączków - przy czerwonce i biegunce. Obecnie wyciąg z liści brzozy
stosuje się przy przewlekłych chorobach dróg moczowych, z małym wydzielaniem
moczu, szczególnie przy obrzękach na tle nerkowo-sercowym. Pomocniczo
przyjmuje się go przy kamicy nerkowej i gośćcu. Ma on także zastosowanie
zewnętrzne przy niektórych schorzeniach skóry: łojotoku, łuszczycy i trądziku
młodzieńczym, do obmywa przy zaczerwienieniu skóry i pielęgnacji włosów.
Liście brzozy wchodzą w skład mieszanek i leków ziołowych, takich jak
Reumergan, Urogran, Fitolizyna. Guz brzozy brodawkowatej stosowany jest przy
chorobach nowotworowych, przewlekłych chorobach przewodu pokarmowego i bakteryjnych
schorzeniach wątroby. Niezależnie od tego z kory brzozowej otrzymuje się
aromatyczny olejek leczniczy, a z drewna, korzeni i kory - dziegieć, smołę
i
olej juchtowy.
W warunkach domowych
jako środka moczopędnego używamy wywaru z liści brzozy, biorąc łyżeczkę
liści na 2 szklanki wody i gotując 3 minuty i pije się 3 razy dziennie po pół
szklanki miedzy posiłkami.
Lokalizacja
zdjęć:
Żyrardów - skwery i parki.
- -
|
